"Mubeccel de pire gibi kizdir."
"Ah o Mubeccel yok mu! Ates gibidir."
"Eli bir cabuktur ki."
"Okusaymis alim olurmus."
"Zehir gibi valla!"
"Cayimizi kurabiyemizi eksik etmez hic!"
"Hakkini aramasini bilir."
"Tuttugunu koparir."
Cogu zaman boydan yana da talihsiz olan bu Mubeccel, rotarder freni olmaksizin aile efradinin verdigi bu bilimum gazlarla kendini topac sanarak gezinmeye baslar. Ne bileyim iste metro vagonundan ilk cikan olabilmek icin iter, kakar insanlari. Bir hirka mutlaka vardir uzerinde ki cekistirip goguslerini kapatabilsin. Saclar daginik, yoluk yoluk ama mahalledeki diger "abla"larin yaptigi gibi ya tuhaf bir tokayla ya da kalemle toplanmaya calisilmis. Her ottutturucu laf ve hareket sonrasinda saclarini tekrar elden gecirir, goguslerini orter ve sakizini patlatir. Varsa agziin kenarlarindaki beyaz tukuruk kalintilarini tek elin bas ve isaret parmaklarini "check isareti" yaparak temizler.
Hele bazen ev isinden bunalip belediyelerin el isleri kurslarina katilanlari var ki bunlarin tam akillara zarar oluyorlar. Hayir gercekten "iyi ki okumamissin be guzel ablacigim" diyesi geliyor insanin. Hafif boyle bir irite oldum, yazayim istedim. Var cunku boyle tipler. Ne diyecegini sasiriyor insan. Pek bir gaz bu kadin, bu Mubeccel. Ates gibiymis...
2 yorum:
Süper gözlem:) Ama hayatın tadı tuzu be öyle ablalar abiler.
Aman her sey kararinda guzel. Tuz, biber, az ondan az bundan :)
Yorum Gönder