Bundan sonra neler olacak, onu çok merak ediyorum çünkü her şey bittiğinde yeniden başlayacağız!

Bu kısır döngü içinde ne kadar durursam o kadar huzurlu oluyorum.

Biraz tuhaf hatta uygunsuz bir durum içinde bulunmamı umanlar olsa da ben yolumu çoktan çizdim ve aynı yolda yirmibeş yıldır bıkıp usanmadan yürüyorum.

Bazen adımlarım bir öncekinden daha kısa,
bazen olması gerekenden büyük,
bazen inanılmayacak derecede acıtabilen bir hal alabiliyor.

Çoğunun yaptığı gibi farklı bir yola sapmanın hiç manası yok şu an için. Bunu kalben söylüyorum çünkü yeterli miktarda tecrübe etme fırsatım oldu. O yol yok henüz.

Bu arada hiç mi bir şey öğrenmedim? Tabii ki hayır. Mesela artık yavaş yavaş bazı şeyleri kabullenebiliyorum. Üst kat ile alt kat arasını rahatlıkla çıkabiliyorum. İlkel yanımı nasıl böyle başarı ile sabit tutabildim bilemiyorum fakat canlı yahut cansız her nesneye - içinde kabullenmenin mağduriyetini de barındıran - şu sözleri söyleyebileceğimi biliyorum:

"Her giden gibi sen de
Benden biraz götürsende"*

Bundan sonra neler olacak onu çok merak ediyorum çünkü her şey bittiğinde yeniden başlayacağız!

NMA, NMANMA, BernardMarx ya da bir başkası... Ne önemi var? Bir şey ölüyor, göremiyor musun?

* Kutsal - "Susuzluğun Geçti mi?"