Gibi

Ne sen benim dünyama renk kat
Ne de ben senin dünyandan renk çalayım
Oturalım birbirimizin omuzlarına
Melekmişiz de insan olmuşuz gibi
Dün varmışız da bugün yokmuşuz...

Ne sen gerçeği görmekten kaçın
Ne de ben hayal kurmayı bırakayım
Silelim birbirimizin suratlarını
Resimmişiz de tuval olmuşuz gibi
Dün çocukmuşuz da bugün büyümüşüz...

Ne sen beni önemliymiş gibi göster
Ne de ben sana muhtaç olayım
Bilelim birbirimizin gerçeklerini
Duvarmışız da yerle yeksan olmuşuz gibi
Dün parlamışız da bugün solmuşuz...

Ne sen benim ardımdan yürü
Ne de ben sana bağ olayım
Duralım birbirimizin uzaklarında
İyiymişiz de kötü olmuşuz gibi
Dün cesetmişiz ve bugün çürümüşüz...

Posted via email from Burada Başlayan::Burada Biter

Tehdit: Beni Lanetimden Uyandırmayın

Çoğunuzu taşıyamıyorum artık. Öyle ki uzağımda bile olsanız varlığınız beni sürekli endişe, paranoya ve huzursuzluk makamlarına itiyor. Belirli belirsiz bunu belirtiyorum ama olmuyor. Ya anlamazdan gelmek huyunuz ya da benim sınırlarımı ne kadar daha sınayabileceğinizi görmek istiyorsunuz.

Yapmayın. 

Can sıkıcı olurum, canınızı sıkarım. 

Canınız biter.

O an bitersiniz, beklenmedik.

Geriye dönüp baktığımda pek "keşke" ile cümle kurmuşluğum yok ama kurasımı getirdiniz. Aklımda kurdukça artık tiksinerek bakmıyorum bu cümlelere. Uyuyor "cuk" diye hatta bazıları. 

Ben, aklım, kimyam ve "keşke"lerim...

İçinizden bazıları daha da ıstakoz. Zor ölen cinsten. Adını duymak bile istemediğim cinsten.

Herhangi bir türle yakınlaşırım, üçüncü türden yakınlaşmalar bile ama ufkumdan geçmesine tahammül edemeyeceklerim var.

"Nereden delsem, ne yapsam, ne etsem de bir yerden sıvışsam" diye çabalayanlar.

Bilindik, beklendik ama miadı dolmuş hareketler yapanlar.

Otuz küsür dişinize, kirli dilinize inananların sayısı azaldıkça saracak başka yerler aramayın. Bazı alanlara girmeye çalışmayın.

İnletirim sizi.

Basit ve bilindik minör akorlar gibi ağlatırım.

İster tehdit ister uyarı olarak algılayın ama ne yapın ne edin beni lanetimden uyandırmayın.

Bir adım atıp beni bunlara yazmaya zorladıysanız usul usul adımınızı geri atın hiç vakit kaybetmeden. Unutmayın, her adımın bir geri adımı vardır. Öyle ya da böyle. Atın geri adımlarınızı, bekliyorum... Bir sonraki döngü adımında hala aynıysa olan bitenler bu defa hiç çekinmeden açık seçik küfürlerime maruz kalırsınız. Kaçacak delikleriniz tıkanmış olur ve ortalıkta kalırsınız.

Unutmadan... Ne yaparsanız yapın, kim olursanız olun, bana asla yalan söylemeyin ve beni salak yerine koymayın. Beni uyutmaya çalışmayın.

Pollyanna'nın mektubundaki gibi "herkese yığınla sevgilerle" kapanışyla bitirmek isterdim aslında ama olmuyor. 

Bana uymuyor.

Uyar gibi yapamıyorum.

"Hepinizin canı cehenneme" demek daha doğru geliyor, daha derin nefesler alabilerek uyuyorum.

Zaten yeni bir bölüme başladığımda hiçbiriniz hiçbir şekilde orada olmayacaksınız.

Posted via email from Burada Başlayan::Burada Biter