Hep "bu tepeyi de aşarsam eğer" tadında yaşamaktan koruk gibi tüm meyveleri hayatımın.
Buruk,
Mayhoş,
Endişesiz.
Ve şimdi çoğunuzu hayal meyal hatırlamaktayım.
Doğum günleri anımsatıcılarıyla hatırlanmaktasınız.
Acı ama gerçek.
Ne eksiğiniz var,
Ne de fazlanız.
Belki de hiç olmamanız.
Nasıl olsa "biraz daha zamanı vardır" düşüncesiyle ertelenmekte dilden ırak kalan sözlerim.
Tedirgin,
Alıngan,
Bertaraf edilmiş.
Batan geminin son malları arasında kaybolmaktasınız.
İlk ya da son.
Ne inanmışlığınız var,
Ne de inanılmışlığınız.En çok istediğim,
Belli ki hiç olmamanız.
Posted via email from morg
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder