Şayet

Hani bıraktığım gibi
Hala
Geçen yıldan tek farkı
Bir1 yıl daha yaşlanan beden
Biraz daha kanayan yürek
Bir1 sonraki yıla
Çok da yok aslında
Tek koyan ne biliyor musun insana?
Yaşayacağı şeyleri adı gibi
Biliyor olması
Yine sonbahar
Bu son bahar
Son olacak mı sorusu
Cevapsız kalışım yine
Gezeceğim sokaklar
İmreneceğim insanlar
Terkedilecek şehirler
Hepsi kurulmuş
Kurumuş olacak tüm sıvılarım
Bir1 iken iki2 olmayacak yine
Bir1 ardında saklanacağız
"İçimdeki çocuğu öldürürsem şayet
Katil sayılır mıyım?"

İnan Hala Peşindeler...

"Sana defalarca bilinmeyeni ispatlayalım dedim...
Ama sen beni oyuncu sandın..."

Yok yine hala bir başına
Ağlıyorsan içten içe
Yok yine hala aynalar arasında
Ellerin yüzünü örtüyorsa

İnan hala peşindeler
Hem de her an

Yok yere hala yana yakıla
Arıyorsan geridekileri
Yok yere hala kulağına çarpınca sesleri
Tükmüğün düğümlüyorsa boğazını

İnan hala peşindeler
Hem de her an

"Eğer o gördüklerim de...
O zaman ben..."

Gözlerim Yeterince Doğru Görmüyor... Sanki Görmemem Gereken Şeyler Görüyor Gibiyim...

Gözlerimin yeterince doğru gördüğünden emin değilim. Aslında bakarsan gördüklerimi görüp görmemem gerektiğinden de emin değilim. Sanki görmemem gereken şeyler görüyor gibiyim. Duyma ile ilgili de benzer bir problemim vardı ama artık yok... Önce hafif bir acı hissettim ama basit birkaç çivi darbesi ile duymayı bertaraf ettim. Görme konusunda benzer bir eylem gerçekleştirecek ne cesaretim var ne isteğim. Gözlerim yeterince doğru görmüyor demiştim ya. Elimde ispatlarım ve tecrübelerim var tabii... Boş değilim. Arkadaşlara dair tecrübelerim var. Arkadaşlar gelir geçer bazen. Geriye ziftten koyu acılar kalır... Acıları kalır... Zaman gelip geçer ve seni bir nebze umutlandırmaz bile. Umutlandıramaz. Çünkü çoğu zaman "sen" dediğimiz şey aslında bir imitasyondan ibaret... Tüm o yaşattıklarımızı ve yaşadıklarımızı filmlerden öğrenmedik mi zaten... Gözlerim yeterince doğru görmüyor demiştim ya. Göremiyorlar aslında. Kendimi de sınıyorum ara sıra. Her ne kadar bir önceki gece kendimi öldürdüğümden adım gibi emin olsam da sabahın ilk ışıklarıyla beraber tekrar aynada göründüğümde bir şey yapmalı mıyım acaba diyorum. Farklı davranan varlıklar var orada ve burada. Resimli kitaplarda ellerini açıyor "melek"ler ve "şeytan"lar mesela. Yüzleri çoğu zaman mahçup, yukarı bakıp mırıldanıyorlar. Mırıl mırıl... "Resimli kitap"larım eksik belki de. Gözlerimin yeterince doğru görmesini sağlayacak yeterli sayıda "resimli kitap"ım yok... Anlıyor musun?

Karşıma Çıktığında Bir Daha Deneyelim

Söndüreceksen yine ışıkları
Ne anlamı var şimdi hoşnut olmanın
Yine kendine eğdirteceksen boynumu
Ne anlamı var şimdi omuzlarımın üstünde başım?
Gözlerim görmüyor ya seni zaten
Kulaklarım da duymuyor
"Onlar" öyle söylüyor
Ben gülüp geçiyorum

Eğer hala inatçıysan
Hala gülüyorsan
Karşıma çıktığında bir daha deneyelim
Bakalım neler olacak

Ben kendi köşemde
Yara varlığında üşüşen hücreler gibiyim
Sanki elli gözüm var
Ellisi de benden bağımsız
Neler de gördürüyorsun onlarla bana
Neler de biliyorsun

Kendi köşemde boyalarımla gizlenirken
Saldıracaksan yine üzerime
Ne anlamı var şimdi sadık olmanın
Yine kendine eğdirteceksen boynumu
Ne anlamı var şimdi omuzlarımın üstünde başım?

Bir kez daha söylüyorum
Tüm kozlarım elimde
Say desen sayarım
Söv desen söverim

Eğer hala yaratıcıysan
Hala deniyorsan
Karşıma çıktığında bir daha deneyelim
Bakalım neler olacak

Koful

ben yarattım bile diyemiyorum
lakin artık itaatte kusur var
aslına bakarsan anlayamıyorum
mükemmeli geçen bir kalbi var

artık eminim bile diyemiyorum
hayalinin gerçeğimden alacağı var
aslına bakarsan algılayamıyorum
zihnimi kurcalayan bir nedeni var