Salı, Nisan 22, 2008

Unutmaya Başlar Gibi


Geçmişe bakıyorum da
Saçların elimde
Bazen ağlardın
Şimdi yalandan duruyor odan
Sana ait olanlar
Yalancıktan
Soğuk çünkü
Boyası yapışmış kapının
Uyandıramadıktan
Uyutamadıktan sonra seni
Ne anlamı var
Ha benimlesin
Ha bensiz
Gülüşün mesela
Fotoğraflarda
Yüzünü öne eğişin
İç çekişin
Dudaklarının arasındaki saç tellerin
Fotoğraflarda
Yırtılabilecek
Yanabilecek
Cisimlere aitsin şimdi
Geçmişe bakıyorum da
Beraber attığımız adımlar aklımda
Bazen kızdırırdın
Bazen de ben...
Yenileri geldikçe
Unutmaya başlar gibi
Bir his geliyor ya
En dayanılmazı bu belki de
İstemesen de
Siliniyorlar
İstemesen de
Eriyorlar
Belli belirsiz kalana dek...
Bana seslen en azından
En azından bunu bileyim
Sesin var en azından
Gömüp gidemediğim...

5 yorum:

Celebrian dedi ki...

...MÜTHİŞ...

Celebrian dedi ki...

...SESİN VAR EN AZINDAN GÖMÜP GİDEMEDİĞİM...
...daha fazla ne denebilir ki?...

NMA dedi ki...

Beğendiğine sevindim Celebrian...

Sesler var evet... Var değil mi? Kulaklarda kalan hala... Daha da tuhaflaşan gün geçtikçe... Silemediğimiz...

Celebrian dedi ki...

Ben böyle durumlarda hep şöyle düşünürüm belki silmek değildir çözüm, yalnızca her gün daha az hatırlamaya çalışmaktır ,zamanla yokluğuna alışmaktır...

denizatı dedi ki...

Unutmayı istersen unutulur ancak
Silinmesini istersen silinir
Erimesini istersen erir gider.
Eskiyi zincirlersin yeniye Akıntıya kapılıp yitmesin
Soldukça boyarsın yine ve yine
Vücudundaki tüm salgılarla
En canlı renklere
Erimezler de sanıldığı kadar kolay
Dondurursun buz kütleleri içinde
Tazecik
Ta ki isteyene kadar çürüsünler
Karışsınlar
Toprağa
Suya
Havaya
Ama bunca çabaya değer mi
Değerini yitirmesin istediklerin?