Salı, Nisan 03, 2007

Betimle Beni Dolunay Altında


Avuçlarım buz kesmiş sanki
Neyi edinmek istesem kayıp düşüyor
Yüreğine dokunmak isteyişim
Bu yüzden tarafımdan erteleniyor

Yeterince sadık olabilseydim eğer
Elmanı paylaşmayı isterdim
Yeterince yorgun olabilseydim eğer
Bahardan önce geri gelirdim

Betimle beni dolunay altında:
"Kendini bile kesemeyen bir bıçak
Kör desen kör değil
Ucunu doğrulttuğu yürekler
Şimdi nasıl da gülüyorlar"

Yeterince cesur olabilseydim eğer
Denizde emeklemek isterdim
Yeterince alık olabilseydim eğer
Oltalarla yüzeye çıkardım

Betimle beni dolunay altında:
"Kendini bile ağlatamayan bir nehir
Asi desen asi değil
Yüksekten döküldüğü deriler
Şimdi nasıl da geriniyorlar"

Sinirlerim birbirlerine küsmüş sanki
Neyi hissetmek istesem yarıda kalıyor
Hep çocuk kalmak isteyişim
Bu yüzden tarafımdan reddediliyor

2 yorum:

denizatı dedi ki...

Gecenin en aydınlatan zamanı dolunay
Güzelliğiyle büyüleyen ve ardındakileri unutturan dolunay
Gel gitleriyle bizi savurup duran
Bulacağına umutlanırken
Kendini daha da kaybettiren dolunay
Bu çelişkiler ve göz bağları
Yokluğunuzda daha net herşey
Yolumu bulmak daha kolay karanlıkta

NMA dedi ki...

Çünkü dolunay karanlık var olduğu sürece var...