Sırf bir iki yankı daha bırakabilmek için oralarda bir yerlerde

Düşlerimizi yüklediğimiz gemiler bu limanı terk ederken el sallamıştık
Aynı ellerle güneşi batırmıştık
Ve aynı ellerle dua etmiştik bir daha doğmaması için
Doğmamıştı
Bir kez olsun bizi kırmamıştı zaten doğa,
Gece,
Gündüz,
Zaman...

İstediğimizi yaptırmıştık az buçuk
Az buçuk hislerimizi yıpratmıştık
Yorumlarımızı törpülemiş,
Yorgunluklarımızı gizlemiştik
Sırf bir iki nefesi daha inatla alabilmek,
Sırf bir iki dakikayı daha sıradanlıktan soyabilmek için.

Bahislerimizi koyduğumuz savaşlar gerçekliğe dökülürken ağlamıştık
Ağlamıştık boş caddenin ortasında eksik kalan yerlere
Ve ağlamıştık bir daha kurumaması için
Kurumamıştı
Bir kez olsun bizi kırmamıştı zaten yağmur,
Fırtına,
Soğuk,
Ankara.

Gözümüzü kırpmamıştık zamanı öldürmek için
Zamanı öldürmek için sallanmıştık
Ayaklarımızı kaldırmış,
Ellerimizi bırakmıştık
Sırf bir iki defa daha sıkılıp patlasın diye odacıklarımız,
Sırf bir iki yankı daha bırakabilmek için oralarda bir yerlerde

Posted via email from morg