"...'Cos Everyday Hurts a Little More and I'll Do Anything, Yes I'll Do Anything to Belong, to Be Strong, to Say There's Nothing Wrong..."

Okuyucuya (kurbana ya da deri yuzucuye) not: Yine Turkce karaktersiz bir yazi oldu. Yazinin karakteri hakkinda bir yorumum yok ancak karaktersiz ibne diyebilecegim bir suru insan var sagda solda gonul rahatligiyla. "Karaktersiz" ve "ibne" kelimelerine ayri ayri saygim neyin var ama birlestirince bence agzimdan duyabileceginiz nadir nefretli kaliplardan biri cikiyor iste...

Metro treni Akkopru'ye yaklasirken uzakta Ankara kalesi sisler arasindan, Ankamall uzerinde gorunuyor. Bir sabah daha "gunaydin" diyor bana, bir Ankara sabahi daha. Tuhaf ve alayci bir tavir var bu manzarada. "Her seyim bu, gecmisim, simdim ve gelecegim" diyor Ankara... "Neyimi seviyorsan?"

Neyini seviyorum ki? Saysam mi, saymasam mi?...

Benim gibi dusunenler de vardir zannimca...

Ben farkli dusunuyorum ama, cunku var oldugu ve benim uzerinde yasadigim icin degil, altiya kadar sayabildigim icin seviyorum Ankara'yi. (Uzerimde kirmizi t-shirtume vuran isiklar kirmizi telefon kabima yansidikca dinmeyen bir kanamam varmis gibi oluyor ve evet, ayakkabilarim da kirmizi. Yuruyen bir kanama gibiyim.)

Simdi Ulus duraginda durduk. Elimi bilegimden plastik kemente dolamadan ayakta durabiliyorum artik. Fren ile olusan sanki kuvvete karsi koyabiliyorum. Ulus. Eski duragim. Artik inmiyorum burada, sevmiyorum onu, kusum ona. Dolmusculari yamuk yaptilar bana ve kendileri kaybettiler. Artik Kizilay'dan biniyorum dolmusuma, dert yok, tasa yok. Burada sadece para uzatma var, sonrasina karismiyorsunuz. Aciklama, yalvarma, bekleme yok. Tipki Ankara gibi, yalin ve net.

Fark ettim de herkesin uzerine bir blasélik cokmus. Blaséyim aman degmesin yagli boya! (Brian Molko haykiriyor bir yandan... "You're beautiful and so blasé so please don't let them have their way" Hay hay Brian'im Molko'm, hay hay...) Ulan eskiden bi' kendimi zannederdim, etraf izole bant dolmus yahu! Modasi mi gecti bu tavirlarin yoksa modam mi gecti bilemedim. Sastim ve kaldim. Niye kot pantolon giydiysem bugun? Sortun boku mu cikti? Kis mevsimi de sort giyecegim bir sonraki mevsimden tezi yok! Usumem, usursem uzun corap giyerim.

Yaziyi bitirmeden once dun eve yolculugum sirasinda 4 kaza gordugumu belirtmek istiyorum. Azicik yagmur yagdi ve tozu topragi sabuna donusturdu. Kaygelen meydanina dondu her yer. Kuymak kuymak asfalt bezgin benizli kafalarla birlesince kaza saydim abakusumde dort kez. (Ah Aylin abla be... Ne guzeldi o "4 Gun 4 Gece" sarkisi... "4 gun 4 gece yagdi yagmur, 4 gun 4 gece... Olur gibi yapinca... Acim diner mi sence?"

Oyle nefret doluyum ki anlatamam... Hani on parmagimi kesip parmaksiz eldiven giysem usumeyecek ellerim hic, o denli! Fazla da konusmak istemiyorum keza beynimdeki sinirler alti telli bir bas gitarin en kalin teli gibi oldu... Sinaptik bozunmalar mi var nedir? Hayata azicik sintik melodiler katmak adina her sey aslinda ve soyluyorum kuzucuklarim hafif bogaz agrisiyla, siz de soyleyin:

Bu baraji bize yaptim

Bu baraji bize yaptim

Yine ayni yerde kaza yaptim ben
Yine ayni yerde kaza yaptim

En son koydugumda igneyi
Hala birinci sarki caliyordu
Hala birinci sarki caliyordu

Sozlukte yoktu
Bu sozcukleri bize yazdim
Bu sozcukleri bize yazdim

Yine ayni yerden kesik yaptim ben
Yine ayni yerden kesik yaptim

Herkesten nefret ediyorum

Herkesten

Herkesten

Posted via email from Amma yedin be!