Beklerler
Parmakları yukarıda
Söz almak için
Ağlarlar
Gözlerinde yaş
Dizleri yaralı
Ağlatırlar
Dilleri acımasız
Doğmamış çocuklarım
Sendelerler
Boyunları yok
Eğmek için
Anlarlar
Sesleri kısık
Sözleri yitik
Anlatırlar
Hevesleri tükenmez
Doğmamış çocuklarımYalvarırlar
Elleri duada
Yaşamak için
Kanarlar
Kalpleri açık
Ruhları delik
Kanatırlar
Nefretleri bitmez
1 yorum:
toprakta kozalaklar vardı
kırmızıya çalıyordu hava
kırmızıyı çalıyordu ağaçlar
ya da kırmızıdan
ellerinde çam dikenleri olan bir çocuk ağlıyordu
bir anne avutuyordu kendinin olmayan çocuğu
bir masal anlatıyordu
"kedinin gülümsemesi kalmış"
ne kedi vardı çocuğun aklında
ne ağaçlar
acısı vardı ellerinde
oysa kırmızıya çalıyordu hava
kırmızıyı çalıyordum ben
yazı oluyordu
daha doğmamış çocuklar için sız(ı)lanıyordum
çam dikenlerine sarılıyordum
bedenim kanıyordu
yazı oluyordu özenli bir kağıtta
döküyordum içimde-kini
çocuk ağlıyordu
anne avutuyordu
kanıyordum
bir gülümsemem bile yoktu...
Yorum Gönder